Sanne Kloosterboer reflecteert in haar column in Het Financieele Dagblad op haar ervaringen met het kopen van keukens en wat dit zegt over haar positie in de samenleving. Tot nu toe heeft ze drie keukens aangeschaft, wat ze beschouwt als een teken van haar sociale status. Ze introduceert het concept van "keukenprivilege", dat je verkrijgt wanneer je zelf een keuken kunt kopen. Dit privilege, zegt ze, wordt vaak pas later in het leven verworven, en wanneer je het zelf hebt verdiend, waardeer je het des te meer.
Sanne pleit voor het idee dat de keuken niet per se het hart van het huis hoeft te zijn, maar ook een ruimte kan zijn voor persoonlijke terugtrekking en creativiteit. "Want dat is het moderne misverstand over de keuken: dat die het hart van het huis moet vormen. Dat het een open gedrocht moet zijn, bij voorkeur met een kookeiland. Terwijl de keuken juist de perfecte ruimte vormt om je terug te trekken, om in heerlijke solitude, dat Engelse woord waarvoor geen goede Nederlandse vertaling is, de maaltijd te bereiden. Ik ben hier thuis de kok en Willem praat nogal veel, dus de keuken is mijn domein, en zodra ik dat betreed, ben ik Oost-Indisch doof. Maar ook als je eters hebt, is het toch fijn even je gang te kunnen gaan en van een afstandje de gesprekken te beluisteren?"
Lees hier de complete (premium) column op het FD.